zapiski admina

Od pewnego czasu byłem posiadaczem dysku przenośnego PQI portable HDD 560 o pojemności 500GB. Kupiłem go dlatego, że posiadał wytrzymałą, wstrząsoodporną obudowę oraz satysfakcjonującą mnie pojemność.

Wówczas jeszcze rządził standard USB 2.0, wiec w taki też port był on wyposażony. Całość pozwalała na osiąganie wyników jak na poniższym screenie.

Wydajność dysku przenośnego PQI Portable HDD 560 na złączu USB 2.0

Jak widać nie było źle.

Jakiś czas temu przeprowadzałem test power banku TP-Link TL-PB 10400 dla portalu benchmark.pl. Urządzenie spodobało mi się tak bardzo, że postanowiłem je zakupić. I pewnie cieszyłbym się nim dzisiaj, gdyby nie fakt, że pojawił się problem z jego dostępnością.
W komentarzach pod przeprowadzonym testem, ktoś wspomniał o power banku Xiaomi. Gdzieś, kiedyś słyszałem, że Xiaomi robi w miarę dobre telefony, ale power bank?

W ruch poszedł Internet i wujek Google.

Okazało się, że jest dość dużo anglojęzycznych testów traktujących o tytułowym urządzeniu i chyba we wszystkich było ono wychwalane, za jakość i cenę. Suma summarum, zamiast testowanego wcześniej TP-Linka postanowiłem zakupić Xiaomi.

Najpierw zakupu dokonałem na ebay'u za około 50zł z przesyłką z Chin. Przez nieuwagę kupiłem podróbkę, jednak sprzedawca był na tyle w porządku, że rozwiązaliśmy transakcję, a on zwrócił mi wszystkie koszty, łącznie z przesyłką.
Następnie postanowiłem dokonać zakupu w oficjalnym sklepie www.xiaomiworld.com, gdzie urządzenie wycenione jest na 20,99$. Do ceny należało doliczyć 12,76$ przesyłki (Post NL z Holandii), co w sumie dało 33,75$, czyli około 100zł. Wyszło to około 30zł taniej, niż planowany wcześniej TP-Link. Jest dobrze.

Sam proces dostawy trwał dosyć długo, ale śledząc losy przesyłki okazało się, że to Xiaomi spowodowało kilkudniowy poślizg nie spiesząc się z jej wysyłką. Potem poszło już w miarę szybko. Przesyłki holenderskiej poczty, która dostarczała urządzenie, można śledzić na stronie International Track & Trace.

Po tym przydługim wstępie pora zapoznać się bliżej z urządzeniem.

Normalnie nie zawracam sobie głowy aktualizacjami programów o ile nie wnoszą do życia przeciętnego Kowalskiego czegoś na kształt informacji o trzęsieniu ziemi, lub odkryciu szczepionki na Aids.

Tym razem zdarzyło się właśnie coś takiego (przesadzam? - nieeeee ;).

Jak bowiem udowadniałem już swego czasu w poście "Greenshot - najlepsza aplikacja do robienia screenshot'ów" Greenshot jest najlepszą aplikacją do robienia zrzucania obrazów ekranu:)
Bardzo ją lubię i często z niej korzystam, a więc wszelkie usprawnienia są dla mnie czymś niezmiernie wyczekiwanym.

Wiem, wiem.... wszystko to, co oferuje Greenshot można zrobić w Gimpie lub innym programie graficznym. Oczywiście, że tak. Tutaj chodzi jednak o to, że to, co w Gimpie zajęłoby kilkanaście - kilkadziesiąt kroków, tutaj robimy przy użyciu kilku kliknięć myszą.

Teraz, wraz z wersją 1.2 wprowadzono kilka usprawnień, które dodatkowo pracę uprzyjemniają. Można wśród nich wyróżnić:

• Dodawanie "komiksowych dymków" wraz z możliwością ich podstawowego edytowania (kolor, krój i rodzaj czcionki, kolor wypełnienia, grubość linii)
  
  

  Przykład "komiksowych dymków"

Czasami można spotkać się z twierdzeniami, że "telefon ładuje się dłużej niż kiedyś" itp. Często obwiniana za taki stan rzeczy jest bateria, rzadziej ładowarka (np. zamiast dwuamperowej używana jest jednoamperowa), a jeszcze rzadziej kabel pomiędzy ładowarką, a telefonem.

Wprawdzie kable nie będą wydłużać czasu ładowania, tak jak zła ładowarka czy padnięta bateria, ale jak przedstawię dalej, także i one mogą przyczyniać się do dłuższego czasu ładowania naszego mobilnego pupila.

W celu przeprowadzenia testów kabli przygotowałem zestaw składający się z:

• ładowarki Samsung EP-TA10EWE,
• chińskiego miernika USB,
• rezystora pobierającego 2A.

Ładowarka Samsung EP-TA10EWE z miernikiem USB i rezystorem 2A

Ostatnio było głośno o uruchomieniu przez rząd Regionalnego Systemu Ostrzegania. Jednym z jego założeń jest przesyłanie powiadomień o sytuacjach awaryjnych (np. klęskach żywiołowych) do każdej osoby posiadającej odbiornik TV. Aby jednak telewizor mógł nam przekazać tego typu treści powinien być wyposażony w Internet i funkcję HbbTV (Hybrid Broadcast Broadband TV).

Według Wikipedii HbbTV to zatwierdzony przez ETSI standard telewizji hybrydowej, łączący tradycyjną emisję sygnałów telewizyjnych z multimedialnymi treściami dostarczanymi za pomocą szerokopasmowego łącza do internetu. Rozwojem i promowaniem standardu zajmuje się Konsorcjum HbbTV. W Polsce telewizję hybrydową transmitują TVN oraz Telewizja Polska.

Tego typu rzeczy stają się standardem w dzisiejszych odbiornikach, więc poniżej - na przykładzie LG LM620S - przedstawię jak uruchomić platformę HbbTV.

Jak wspomniałem wcześniej, telewizor musi obsługiwać tą funkcję oraz musi mieć skonfigurowany dostęp do Internetu. Jeżeli spełnione są te dwa warunki, w opcjach odbiornika należy odszukać opcję która odpowiada za aktywację telewizji hybrydowej, no i oczywiście ją uruchomić.

HbbTV w telewizorze LG LM620S

Następnie włączamy kanał dystrybuujący informacje przez HbbTV. Na dzień dzisiejszy, według mojej wiedzy są to:

• TVP1,
• TVP2,
• TVP Regionalna,
• TVN.

Współpraca z benchmark.pl kwitnie, czego owocem jest ostatni test przenośnego dysku WD My Passport Wireless.


Urządzenie jest nietypowym przedstawicielem gatunku przenośnych dysków, gdyż można go nazwać małym NAS-em. Posiada wbudowane Wi-Fi, czytnik kart SD, akumulator oraz oprogramowanie zarządzające dyskiem przez WWW. Korzystać z jego zasobów można poprzez sieć (w tym serwer DLNA) lub USB 3.0.

Dostępny w trzech wersjach:

• 500GB (WDBLJT5000ABK)
• 1TB (WDBK8Z0010BBK)
• 2TB (WDBK8Z0010BBK)

Po więcej informacji zapraszam do testu - WD My Passport Wireless – dysk dla fotografa i nie tylko

Coraz więcej osób zmienia swoje dotychczasowe telefony komórkowe na smartfony, posiadające z roku na rok coraz większe ekrany, mocniejsze procesory, szybsze tryby transmisji danych itd.

Czy macie czasami potrzebę, lub zwykłą chęć, sięgnięcia wstecz do określonego momentu w czasie? Chcielibyście przypomnieć sobie, jak coś wyglądało, co zawierało, jak się zmieniało.

Jednym z częściej odwiedzanych tematów na tym blogu jest Zmiana lokalizacji dla połączenia sieciowego w Windows 2012 R2 Server. Tam do zmiany typu sieci użyto edytora obiektów zasad grupy, który nie jest dostępny w każdym Windowsie (zdaje się, że tylko w wersjach kierowanych do rynku profesjonalnego).
Tutaj więc, na przykładzie systemu Windows 8.1, zostanie pokazany sposób zmiany typu sieci przy pomocy edytora rejestru, który występuje w każdym Windowsie.

Typ sieci możemy rozpoznać wchodząc w Centrum sieci i udostępniania na jeden z trzech sposobów :

• klikając prawym klawiszem na ikonkę sieci znajdującą się w pasku narzędziowym,
• panel sterowania (Win+R i wpisać control, a następnie wybrać Sieć i Internet i Centrum Sieci i udostępniania)
• w polu uruchom (Win+R) wpisać
  control.exe /name Microsoft.NetworkAndSharingCenter

Dwie sieci: typu prywatnego i pubilcznego

Przyjmijmy, że w tym przykładzie chcemy zmienić lokalizację sieci nazwanej po prostu Sieć. W tym celu musimy uruchomić narzędzie Regedit (Win+R, wpisać regedit i nacisnąć Ok lub Enter).